Περί επιλογών ο λόγος....

Κάθε μέρα και κάθε στιγμή κάνουμε επιλογές που στη συνέχεια καλούμαστε να τις αντιμετωπίσουμε... Από τη μικρή πρωινή σου επιλογή για το τι θα συνοδεύει τον καφέ σου, μέχρι τη μεγάλη επιλογή αν θα δεχτείς ή θα απορρίψεις τη δουλειά που σου προσφέρουν αλλά δεν είναι το όνειρό σου.

Ξεκινάμε τη ζωή μας χωρίζοντάς τη σε στάδια που τα καθορίζουν κοινωνικές κατά κύριο λόγο συμβάσεις. Έχεις το Σχολείο, το Πανεπιστήμιο, το Μεταπτυχιακό, την πρώτη σου δουλειά, μετά μια δεύτερη, χειρότερη ή καλύτερη από την πρώτη, μετά μια οικογένεια και πάει λέγοντας το παραμύθι της ζωής σου. Σαν σιδηροδρομικοί σταθμοί που τρένα πηγαίνουν κι έρχονται κι εσύ πρέπει σε δευτερόλεπτα να αποφασίσεις αν θα ανέβεις, αν θα κατέβεις, αν θα πηδήξεις από το ένα στο άλλο για να προλάβεις ή αν απλώς θες λίγο χρόνο για να χαζέψεις στο σταθμό. Αποφάσεις σημαντικές που μπορεί να αλλάξουν την τροχιά της ζωή σου και που για κάποιο λόγο όταν έρχονται δεν έχεις ποτέ πολύ χρόνο να τις επεξεργαστείς. Κι εκεί αυτό που χρειάζεσαι είναι εγρήγορση κι αυτογνωσία. Για να μαντέψεις-γιατί πάντα μαντεύεις, ποτέ δεν ξέρεις- που θα πας, πρέπει να μάθεις, να ξέρεις από που έρχεσαι. Κι επειδή τα τρένα είτε περνάνε από τους σταθμούς απλώς «κόβοντας» λίγο ταχύτητα, είτε σταματάνε για λίγα μόνο λεπτά, πρέπει να αποφασίσεις τώρα, με αποφασιστικότητα κι όσο το δυνατόν γίνεται με ευθυκρισία. Πάντα θα υπάρχει κι ένας σταθμός πιο μετά για να κατέβεις αν έκρινες λάθος, απλώς δεν ξέρεις πόσο μακριά θα είναι.

Κι ανεβαίνεις στο βαγόνι σου, σωστό ή λάθος μικρή σημασία έχει από τη στιγμή που το επέλεξες. Και ξεκουράζεσαι...γιατί λες «τώρα τελείωσα με τις αποφάσεις και τις επιλογές»...Κι όμως το βαγόνι σου, ο σταθμός σου είναι κι αυτά γεμάτα από εμπειρίες που καλείσαι να ζήσεις. Πρέπει να αποφασίσεις που θα κάτσεις, ποιον να θα έχεις συνταξιδιώτη, αν θα διαβάσεις κάτι στη διαδρομή, αν θα συζητήσεις ή αν απλώς θα κοιμηθείς. Έτσι και στην πραγματικότητα μόλις περάσεις σε μια καινούρια φάση της ζωής σου, ξεκινά ένα νέο ταξίδι επιλογών που μπορείς να εξερευνήσεις.

Κάθε μέρα ξυπνάμε, ζούμε, εμπνεόμαστε, κοιμόμαστε μέσα σ’ έναν ωκεανό επιλογών. Μικρές ή μεγάλες διαμορφώνουν την καθημερινότητα και τη ζωή μας και πλέκουν το πολύχρωμο ύφασμα του βίου μας. Με φόβο αλλά και προσδοκία, με σύνεση αλλά και τόλμη διαλέγουμε, αποφασίζουμε και προχωράμε. Κι όσο για τα τρένα...μην αγχωθείτε για τους σταθμούς που περνάνε αλλά δεν σταματήσατε...εξερευνήστε καλά το βαγόνι σας-άλλωστε μέρος της εκδρομής είναι κι αυτό-κι όταν τελειώσετε, υπομονή...Σε λίγο θα έρθει άλλος σταθμός.

Σας φιλώ!