Με χαρά και πάλι εδώ...

Από την τελευταία φορά που τα είπαμε έγιναν πολλά. Νέοι άνθρωποι μπήκαν στη ζωή μας (πιο νέοι δε γίνεται!), παλιά αγαπημένα μας πρόσωπα έφυγαν οριστικά, ψηφίσαμε σε βουλευτικές εκλογές αλλά και σε δημοψήφισμα(!), γνωρίσαμε πολλά και ξεχάσαμε άλλα και τελικά πέρασε πολύς καιρός...

Επέστρεψα λοιπόν εδώ στο Καλοκαίρι το Ελληνικό, στο σωτήριο έτος 2015, ψάχνοντας και πάλι "μικρά γοητευτικά μυστικά" προς τέρψη της πολυτάραχης καθημερινότητας μας!

Και είσαι λοιπόν στην Αθήνα, είναι Αύγουστος, κάνει ζέστη κι έχεις βαρεθεί να βλέπεις τις διακοπές των άλλων αποτυπωμένες στα social media με  κάθε δυνατό τρόπο. Θες κι εσύ κάτι το ξεχωριστό, που θα σε πάει μακριά από την πόλη και θα ξεκουράσει τα πονεμένα από μπετόν μάτια σου. Μπαίνεις στο αμάξι, κατεβαίνεις νότια, βλέπεις τη θάλασσα από μακριά να κοντοζυγώνει και εκεί λίγο μετά τη Βουλιαγμένη κάνεις την ανατροπή και...στρίβεις αριστερά! Έχεις ακουστά τη Λίμνη της Βουλιαγμένης. Όλο και κάποιο συγγενή μεγαλύτερο σε ηλικία πρέπει να έχεις ακούσει να μιλάει για τα μπανάκια του εκεί που κάνουν καλό στα αρθριτικά του! Και κάπου εκεί την έχεις πατήσει όπως όλοι και δεν έχεις πάει ακόμα...

Τοπίο μαγευτικό, νερά ζεστά σαν τη μπανιέρα σου, χώρος να απλωθείς και κυρίως ησυχία! Ούτε ρακέτες, ούτε τρέξιμο πάνω κάτω, ούτε δυνατή μουσική. Να ησυχάσει το μυαλό σου. Διαλέγεις θέση, μέσα στον κόσμο στις ξαπλώστρες, αριστερά στα τραπέζια και ακόμα πιο ήσυχα και απομονωμένα στο τέρμα της "παραλίας", στο ξύλινο ντεκ με τις πάνινες ξαπλώστρες. Κατεβαίνοντας τα σκαλάκια για να βρεθείς στο νερό, σε υποδέχονται φιλικά ψαράκια με καθόλου φιλικές προθέσεις που αναλαμβάνουν να σε "καθαρίσουν" κι από το τελευταίο νεκρό κύτταρο που σου άφησε ο χειμώνας. Και μετά κολύμπι. Κολύμπι στο υφάλμυρο νερό με θέα υπέροχη που παρόμοια δεν έχεις συναντήσει. Τα βράχια σχηματίζουν σπηλιές που το φως κι ο ήχος του αέρα δημιουργούν ένα παραμυθένιο παιχνίδισμα, ο ήλιος κάνει σκιές που χαρίζουν στη λίμνη απόκοσμα χρώματα κι εσύ ανάσκελα αφήνεσαι στα χέρια της, σκεπτόμενος πως κάπως έτσι μοιάζει η πρώτη μας κατοικία...μια ζεστή, υγρή, κλειστή μήτρα που σε ηρεμεί και σε ξαναγεννά.

Μπορείς να πας με το ταίρι σου για ρομαντζάδα, μπορείς να πας με τα παιδιά σου γιατί έχει άπλετο χώρο και πολλές επιλογές για να διασκεδάσουν, μπορείς να πας μόνος σου με ένα βιβλίο, έχει αρκετή ησυχία για να το απολαύσεις. Οι βραδινοί τύποι μπορούν να την επισκεφθούν για ένα ποτό, για φαγητό ή για να παρακολουθήσουν κάποια από τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται εκεί.

Μια δοκιμή θα σας πείσει!

Σας φιλώ!

Υ.Γ 1: Αξίζει να αφιερώσετε λίγο από το χρόνο σας για να παρατηρήσετε το ανθρώπινο μωσαϊκό των θαμώνων της λίμνης! 

Υ.Γ 2: Μια που έγινα μαμά σκέφτηκα να αρχίσω να ενημερώνω και τις λοιπές γυναίκες της ιδίας κατηγορίας για την καταλληλότητα ενός χώρου για τη χρήση του από παιδιά και βρέφη! Είναι που είναι λίγοι οι χώροι στην Αθήνα, τουλάχιστον να τους μοιραζόμαστε! Ελπίζω να είναι μία καλοδεχούμενη ιδέα. Η Λίμνη της Βουλιαγμένης λοιπόν εκτός από ένας πολύ καθαρός χώρος με πολύ ζεστά νερά είναι κι ένα μέρος φιλικό προς τα καροτσάκια και τα βρέφη λόγω της πολύ καλά φροντισμένης προσβασιμότητας μέσω των ραμπών αλλά και του ξύλινου ντεκ κατά μήκος της λίμνης. 

Πληροφορίες για τη λίμνη, την πρόσβαση , τις τιμές και τις εκδηλώσεις θα βρείτε εδώ http://www.limnivouliagmenis.gr/