Τα πικ νικ της ζωής μας...

Αγαπώ τα πικ νικ...θυμίζουν πάρτυ των παιδικών μας χρόνων, ελληνικές ταινίες του ’50, ασπρόμαυρες φωτογραφίες των γονιών μας, κρύβουν όπως και να ‘χει μία νοσταλγία. Έχουν αυτό το επίσημο του καλέσματος και ταυτόχρονα την ανεμελιά του «κάθομαι καταγής». Πέφτουν μερικά τηλέφωνα, φτιάχνει ο καθένας τα μεζεδάκια του, άλλος θα φέρει τη μουσική, άλλος τη μπάλα, άλλος τις κουβέρτες και ο αρχηγός θα διαλέξει το μέρος.

Κάποια πικ νικ έχουν εθιμοτυπικό χαρακτήρα...τα κάνουμε από παιδιά σε συγκεκριμένες μέρες του χρόνου και τα τηρούμε μέχρι να σταματήσει να «βαστάει» η μέση μας. Απαραίτητα αξεσουάρ τα κεφτεδάκια της μαμάς, τα σαντουιτσάκια του παππού, η μάλλινη κουβέρτα του μπαμπά από το στρατό, το τεράστιο θερμός του θείου. Κάποια άλλα πάλι τα αποφασίζεις μία καθημερινή με πολλή δουλειά που το μόνο που σκέφτεσαι είναι πως θα ηρεμήσει το μυαλό σου...Παίρνεις καφέ και σαντουιτσάκι από τον κοντινότερο φούρνο, βρίσκεις το πλησιέστερο πάρκο, απλώνεις κάτω το μπουφάν σου για κουβέρτα και ακουμπάς την ηρεμία...

Ήταν μια εποχή, αρκετές δεκαετίες πριν, που τα πικ νικ άνθιζαν...Κυριακή πρωί, το μόνο ρεπό της εβδομάδας τότε, φορούσαν οι άνθρωποι καπέλα, ανέβαιναν σε αμάξια και λεωφορεία και ξεκινούσαν για τις κοντινές εξοχές για ρεφενέ φαγάκι στο ύπαιθρο. Τα χρόνια κύλησαν, λεφτά περάσανε από τις τσέπες των παιδιών τους και το να τρως καταγής ψωμί κι ελιά ξεχάστηκε...Τις Κυριακές λοιπόν-που δεν ήταν πια το μόνο ρεπό της εβδομάδας- οι άνθρωποι φορούσαν τα καλά τους, οδηγούσαν τα καλογυαλισμένα αμάξια τους και ξεκινούσαν για τις κοντινές εξοχές για αστακομακαρονάδα και γαρίδες, για σφαχτάρια και κυνήγια. Και κάποια στιγμή οι τσέπες άδειασαν πάλι...και τα παιδιά αυτών των παιδιών θυμήθηκαν τη χαρά του να μοιράζεσαι το φαγητό με παρέες ξαπλώνοντας σε πολύχρωμες κουβέρτες πάνω σε γρασίδια και κάτω από τον ήλιο. Και το πικ νικ ξαναγύρισε…!

Η άνοιξη προ των πυλών ξανά και η ευκαιρία για μαζέματα σε πάρκα και βουνά και παραλίες εμφανίζεται και πάλι...Πάρτε καλαθάκια και κουβέρτες, καλούς φίλους και αγαπημένες μουσικές και περάστε όμορφα εκεί έξω! Κι αν ο Μάρτης βγει δύσκολος και οι βροχές χτυπήσουν την πόρτα μη στεναχωριέστε...μετακομίστε το τραπεζάκι του σαλονιού στο υπνοδωμάτιο και στρώστε κουβερτούλα καταμεσής του σπιτιού!

Να περνάτε καλά!

Σας φιλώ!