...Ταξιδάκια!

Η άνοιξη ήρθε, ο ήλιος τρεμοπαίζει στα βλέφαρα, τα μάτια κλείνουν και αρχίζουν τα ταξίδια. Πραγματικά ή φανταστικά, προγραμματισμένα ή απρόβλεπτα, τα ταξίδια είναι το απόλυτο παιχνίδι του μυαλού, τόσο όταν η ζωή σου ξεχειλίζει αδρεναλίνη, όσο κι όταν έχει βυθιστεί στη γωνιά του καναπέ της.

Μπορεί ο σκοπός να υποδείξει το μέρος, μπορεί ο τόπος όμως να γίνει κι από μόνος του ο σκοπός σου. Μπορεί να έχεις ανάγκη από ξεκούραση, μπορεί από περιπέτεια. Μπορεί να θες να σεργιανίσεις σε δρόμους, μπορεί να θες να ανέβεις βουνά. Μόλις αφουγκραστείς τις ανάγκες σου, θα σε βγάλει ο δρόμος εκεί που πρέπει. Από την άλλη πάλι, όπως κι αν νιώθεις, το όνειρο σου ίσως είναι να πιεις κρασί στη Μονμάρτη ή να φας σποράκια σ’ ένα παγκάκι στο Θερμαϊκό ή να μπλεχτείς με τα πλήθη στην Times Square ή να ατενίσεις ένα ξημέρωμα στον Όλυμπο.

Κάθε άνθρωπος και μία προσωπικότητα, κάθε τόπος και μία ιδιοσυγκρασία. Ένα ταξίδι είναι πάντα μια αφορμή για δύο γνωριμίες. Μία με τον εαυτό μας και μία με τον τόπο. Κι έρχονται και μπλέκονται αυτές οι δύο και διαμορφώνει το ένα το άλλο. Η πόλη, το χωριό, το νησί, η ουτοπία σου μέχρι να φτάσεις, παίρνει χρώμα από την παρουσία σου. Δίνεις τη θέρμη σου, τον ενθουσιασμό σου, τα μάτια σου βλέπουν πράγματα που κανένας άλλος ποτέ δεν είδε...γιατί είναι η δική σου οπτική που τα χρωματίζει. Κι εσύ όμως ποτέ ξανά δε θα είσαι ο ίδιος. Γιατί άγγιξες την ου-τοπία σου, την έκανες ευ-τοπία, δική σου, κι αυτή πέρασε στις εικόνες σου, στις μυρωδιές σου, στις αναμνήσεις σου και σε άλλαξε...

Άνοιξε τα μάτια τώρα, πάρε ένα κουτί και ρίξε μέσα το πρώτο κέρμα. Άνοιξε και τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας και ετοιμάσου γιατί το επόμενο ταξίδι είναι προ των πυλών. Ψάξε, ρώτα, συζήτησε το, γιατί η μισή χαρά είναι στην προετοιμασία. Βάλε και λίγο μουσική και μουρμούρισε...ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου, στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου...

Σας φιλώ!